Επικοινωνία

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Νέες ελπίδες


Νέες ελπίδες…
Μια καινούρια χρονιά ξεκίνησε και μεμιάς το κλίμα απαισιοδοξίας και κατήφειας των προηγούμενων ημερών, των τελευταίων του χρόνου που έφυγε μεταβλήθηκε άρδην!!! Αυτό πιστοποιεί κατ’ εμέ και τη μυστική δύναμη που ελλοχεύει μέσα μας, μια μικρή σπίθα που σιγοκαίει στο εσώτερό μας κι ενίοτε γίνεται φωτιά που μας λαμπαδιάζει. Μπορεί οι προβλέψεις για το μέλλον να είναι αποτρεπτικές για όνειρα, μπορεί να έχουν έλθει τελευταία τα πάνω κάτω στη ζωή μας, να έχουμε βιώσει μόλις πρόσφατα πρωτοφανείς καταστάσεις που δύο χρόνια πριν ούτε είχαμε φανταστεί, μα ο άνθρωπος διαθέτει μέσα μου μια φοβερή δύναμη να μην καταβάλλεται, να αγωνίζεται, να ελπίζει, να επιχειρεί να ανέλθει στο χείλος του πηγαδιού για να ατενίσει τη ζωή. Είναι πραγματικά φοβερό πως η ανθρώπινη ψυχή δεν παύει να προσπαθεί, πως το ανθρώπινο μυαλό κατεργάζεται τρόπους  να μην αφανισθεί, να επιβιώσει να μη χαθεί ακόμα και στη δίνη μιας τρομακτικής καταιγίδας. Το νέο χρόνο όλοι τον ατενίζουμε με άλλο μάτι, ακόμα κι αν ξέρουμε πως θα πρέπει να δώσουμε μια μεγάλη μάχη με τα «τέρατα» που μας περιβάλλουν με τις δυνάμεις που τείνουν να μας στερήσουν κεκτημένα δικαιώματα. Ξέρουμε πως ο δρόμος είναι σπαρμένος με αγκάθια, πως δρέπουμε άδικα καρπούς που έσπειραν άλλοι, κι ίσως κι εμείς με τη μέχρι τώρα αδιαφορία και ανευθυνότητά μας απέναντι στο οικείο μας πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή πια από το να κρατιόμαστε από τη μοναδική σανίδα σωτηρίας που βρήκαμε ριγμένη στο πέλαγος για να γλιτώσουμε απ’ τη μανία των κυμάτων. ΄Ετσι αποδεικνύουμε περίτρανα έμπρακτα πως ο άνθρωπος διαθέτει ανεξάντλητη δύναμη για αγώνα και δεν καταβάλλεται εύκολα παρά τη φαινομενική πιθανόν  αδυναμία. Σηκώνει το κεφάλι ψηλά κι ατενίζει τον ήλιο, εκείνος πάλι μπορεί να κρύβεται πίσω από σύννεφα, να κάνει τα κόλπα του να στερεί το φως του απ’ τους διψασμένους για φως και ζωή αλλά έρχεται προφανώς η στιγμή που οι δυσκολίες θα μεριάσουν κι ο θρίαμβος της ανθρώπινης  φύσης θα επιτελεσθεί μια μέρα των ημερών μας. Αρκεί όλοι να συγκλίνουν, να συγκλίνουμε σ’ αυτό, αρκεί να βαδίσουμε ενωμένοι προς την έξοδο αψηφώντας το ρίσκο που μπορεί να πάρουμε στην πορεία. Κι αρκεί βέβαια οι ισχυροί του κόσμου, του κόσμου μας να μην μας κοντράρουν επιχειρώντας να μας βυθίσουν το κεφάλι στο νερό. Στον ναυαγό κανείς τείνει χείρα βοηθείας αν επιθυμεί τη σωτηρία του. Ο καθένας διαθέτει τις αντιστάσεις του αλλά μερικές φορές καταβάλλεται μόνο από την αγριότητα και τη σκληρότητα των άλλων γύρω του, όταν αντιλαμβάνεται πως πλέει ολομόναχος στον ωκεανό. Η αίσθηση της συντροφικότητας και της κοινότητας ενός αγώνα ακόμα και επίπονου, μπορεί να αναπτερώσει το ηθικό των  μαχομένων, να , εξακοντίσει τις απειλές, να αποτελέσει το εφαλτήριο για επιτυχία και επίτευξη τρελών φαινομενικά στόχων και ακατόρθωτων κατά μερικούς σκοπών. Σύμπνοια και κοινός αγώνας είναι αυτό που χρειαζόμαστε προκειμένου να βγούμε όσο γίνεται λιγότερο βρεγμένοι από μια πλημύρα που μας έπληξε απρόσμενα καθιστώντας μας σε βαλλόμενους επαίτες ανθρωπιάς και  κατανόησης. Αυτήν τη νέα χρονιά ας καταβάλλουμε όλοι μας τη μέγιστη προσπάθεια  που θα μας εξασφαλίσει την εθνική αλλά και την ατομική μας συνέχεια μέσα σε πλαίσια αξιοπρέπειας και τιμής σα κι αυτήν που αξιώνουμε μόνο και μόνο από την ανθρώπινη φύση μας
Διονύσης Λεϊμονής
Φιλόλογος

Συνέντευξη


Συνέντευξη με τον Γραμματέα του Πανελλήνιου Συλλόγου Γονέων Κηδεμόνων & Φίλων Ατόμων με προβλήματα όρασης & πρόσθετες αναπηρίες «Η Αμυμώνη» Θεσσαλονίκης, κύριο Νίκο Καζαντζίδη:

του Διονύση Λεϊμονή

Στις μέρες μας το ενδιαφέρον του καθένα μας περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο του τον εαυτό. Κάθε προσπάθεια προσέγγισης στα προβλήματα του άλλου συχνά προσκρούουν σε έναν τοίχο αδιαφορίας. Παρόλα αυτά κάποιοι αγωνίζονται να τροποποιήσουν τα δεδομένα κι ακόμα κι αν αντιμετωπίζουν δυσχέρειες παλεύουν να ανταπεξέλθουν εξασφαλίζοντας το καλύτερο σε άτομα που χρειάζονται την υποστήριξή μας, με την έννοια της ομαλής ένταξης και της αποδοχής σε μια κοινωνία άκρως ανταγωνιστικής δομημένης ίσως μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον για υγιείς κι αρτιμελείς «ισχυρούς»!!!


Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Αμυμώνη αναφέρεται μία από τις 50 κόρες του Δαναού, κόρη της Ευρώπης. Το όνομά της σημαίνει «αθώα». Κύριε Καζαντζίδη, μπορεί η «αθώα» Αμυμώνη ως εταιρία προστασίας παιδιών να αντέξει μέσα σε έναν τόσο ύπουλο κόσμο; Ποιες οι άμυνές της;

Απ: Η «Αμυμώνη», κύριε Λεϊμονή, είναι για εμάς η πηγή που δεν στερεύει αλλά αναβρύζει και σήμερα. Το νερό που ξεπετάγεται από τον ξερό βράχο, για μας συμβολίζει την αστείρευτη διάθεση για στήριξη των παιδιών μας με υψηλού επιπέδου υπηρεσίες, προγράμματα στόχους και διαρκή εξέλιξη. Δεν έχουμε παρά να προσπαθούμε και να ελπίζουμε πως η Αμυμώνη θα αντέξει, θα επιβιώσει και θα ανελιχθεί


Για να τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, πότε ιδρύθηκε η «Αμυμώνη» και βέβαια κι η «Αμυμώνη» Θεσσαλονίκης, κύριε Καζαντζίδη;

Απ: Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Γονέων Κηδεμόνων & Φίλων Ατόμων με προβλήματα όρασης & πρόσθετες αναπηρίες «Η Αμυμώνη» ιδρύθηκε στην Αθήνα το 1993. «Η Αμυμώνη – Σύλλογος Θεσσαλονίκης» ξεκίνησε ως παράρτημα της «πανελλήνιας Αμυμώνης» το 2006 και λειτουργεί ως ανεξάρτητος Σύλλογος από τις αρχές του 2007. Ο Σύλλογος «Αμυμώνη» είναι γονείς, συγγενείς και φίλοι παιδιών με προβλήματα όρασης (μερική ή ολική απώλεια όρασης) σε συνδυασμό με πρόσθετες αναπηρίες (νοητική υστέρηση, αυτισμός, νευρολογικές διαταραχές, κινητικά και αισθητηριακά προβλήματα κ.ά.).

Τι σας οδήγησε να «βαφτίσετε» έτσι την Οργάνωσή σας;

Απ: Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Αμυμώνη ήταν κόρη του Δαναού και της Ευρώπης. Όταν ο Δαναός λοιπόν, κυνηγημένος από τους γιούς του αδελφού του  έφτασε στην Αργολίδα, τη βρήκε χωρίς καθόλου νερό, επειδή ο Ποσειδώνας είχε στερέψει όλες τις πηγές της περιοχής για να εκδικηθεί τον Αία και την Ήρα. Ο Δαναός έστειλε τις κόρες του να ψάξουν παντού για να βρουν νερό και μια από αυτές, η Αμυμώνη, στο δρόμο της συνάντησε ένα ελάφι, το τόξεψε αλλά το βέλος της χτύπησε έναν Σάτυρο, ο οποίος χίμηξε καταπάνω της. Ο Ποσειδώνας θέλοντας να σώσει την κοπέλα, στόχευσε τον Σάτυρο, όμως η τρίαινά του δεν πέτυχε τον στόχο της και καρφώθηκε σε ένα βράχο. Η Αμυμώνη γλύτωσε από τον Σάτυρο και δέχτηκε την πρόταση του Ποσειδώνα να την παντρευτεί. Ως γαμήλιο δώρο του ο Ποσειδώνας προέτρεψε την Αμυμώνη να τραβήξει την τρίαινα και τότε από τον βράχο ξεπήδησε άφθονο νερό, αρκετό για να δροσιστεί όλη η περιοχή.


Που στοχεύετε με την Οργάνωση; Ποιοι οι στόχοι και ποιοι οι προβληματισμοί των μελών σε καιρούς που η φιλανθρωπία χωλαίνει;

Απ: Η «Αμυμώνη» συστάθηκε για να προσφέρει πρώτα πρώτα υποστηρικτικές υπηρεσίες εκπαίδευσης και κοινωνικής ένταξης σε άτομα με τύφλωση και πρόσθετες αναπηρίες αλλά και ψυχολογική και κοινωνική στήριξη στις οικογένειές τους, και τέλος ενημέρωση του κοινωνικού συνόλου για τη συγκεκριμένη αναπηρία. Η λέξη «φιλανθρωπία» ακούγεται βαριά και ευτελίζει τους σκοπούς μας. Θα προτιμούσα τη λέξη ανθρωπιά κι αυτή δε χάνεται ποτέ, υποφώσκει μέσα μας…


Ποια η δυναμική της Αμυμώνης σήμερα και ποια η ανταπόκριση του κόσμου;

Απ: Αν εννοείτε τον αριθμό των μελών μας, σας λέω πως  μέχρι και τον Ιούνιο του 2010 «Η Αμυμώνη – Σύλλογος Θεσσαλονίκης» είχε εγγεγραμμένα 25 παιδιά ηλικιών από 18 μηνών μέχρι 15 χρονών και αριθμούσε σε 106 μέλη στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης. ΄Οσο για τον κόσμο, καθημερινά τα μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης πληθαίνουν κι έτσι προχωράμε…


 Ζούμε σε μια εποχή που το Μνημόνιο καθορίζει τις προτεραιότητες του κόσμου και αφήνει κενό το νομικό πλαίσιο υποστήριξης των ΜΚΟ από το Κρατικό Ταμείο... Πόσο σημαντική και καθοριστική είναι η κρατική ενίσχυση για έναν Σύλλογο με πολλές ανάγκες όποως η «Αμυμώνη»;

Απ: Οι υπηρεσίες που παρέχουμε και σχεδιάζουμε να παρέχουμε στα τυφλά πολυανάπηρα παιδιά και στις οικογένειές τους, θα έπρεπε να παρέχονται από το Κράτος, οργανωμένα, συστηματικά και υπεύθυνα. Όχι ως φιλανθρωπία, σας είπα, αλλά ως υποχρέωση προς τους πολίτες του με αναπηρία και προς τις οικογένειές τους. Η μη τήρηση αυτής και άλλων παρόμοιων κρατικών υποχρεώσεων κοινωνικού χαρακτήρα, αποτελεί την αιτία ύπαρξης του Συλλόγου που έρχεται να αντικαταστήσει (στον τομέα αυτόν) τις υπηρεσίες της Πολιτείας. Το λιγότερο που θα έπρεπε να κάνει άμεσα σήμερα η Πολιτεία, είναι να καλύψει εξ ολοκλήρου οικονομικά το έργο μας (καθώς και άλλων Συλλόγων που προσφέρουν παρόμοιο έργο) και να το ενισχύσει με οργανωμένες και τεκμηριωμένες προσπάθειες. Φυσικά θα πρέπει να ελέγχει τόσο τα αποτελέσματα όσο και τη διαχείριση του Συλλόγου. Απώτερος σκοπός του κοινωνικού κράτους θα πρέπει να είναι η δημοσιοποίηση όλων των δομών και προγραμμάτων του Συλλόγου (εννοείται ότι ισχύει για όλους τους Συλλόγους αναπηρίας), η ολοκλήρωση και η λειτουργία τους με υψηλές προδιαγραφές. Η συμμετοχή των γονιών σε τέτοιες κρατικές δομές είναι απαραίτητη για τη σωστή λειτουργία τους.


Σε περίπτωση διακοπής ή συγκεκριμένης μείωσης κρατικής υποστήριξης, πού θα ανατρέξει ο Σύλλογος για να εξασφαλίσει τις αποδοχές και την βοήθειά του;
Εμείς θα είμαστε εδώ για να αγωνιζόμαστε για το καλύτερο. Με την ευαισθητοποίηση του κόσμου τρανεύουμε και ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Οι καιροί βέβαια είναι χαλεποί. Θέλουμε να πιστεύουμε στην κοινωνική Πρόνοια γιατί άλλωστε Κράτος που δε μεριμνά να εξασφαλίσει τουλάχιστον ανθρώπινες συνθήκες για τους πολίτες του είναι σαν καράβι που ώρα με την ώρα τραβάει προς το βυθό τον σιδερένιο όγκο του


Οι πολίτες σήμερα πιστεύετε ότι είναι ενημερωμένοι και ευαισθητοποιημένοι σε θέματα αναπηρίας;

Απ: Κυρίως εκείνοι που έχουν στο άμεσο περιβάλλον τους άτομα με αναπηρία, όπως είναι φυσικό. Σίγουρα αυξάνεται ο αριθμός των ενημερωμένων πολιτών χρόνο με το χρόνο, χρειάζεται όμως να γίνουν πολλές προσπάθειες για να προχωρήσει το θέμα αυτό. Η ενημέρωση είναι πολύ σημαντική γιατί θα οδηγήσει στην ισότιμη και σωστή κοινωνική ενσωμάτωση των ατόμων με αναπηρία, με ταυτόχρονη ενδυνάμωση του κοινωνικού ιστού. Οι οικογένειες της «Αμυμώνης – Θεσσαλονίκης» κάνουν πολλές προσπάθειες στον τομέα  της ενημέρωσης των συμπολιτών μας σε θέματα τυφλών πολυανάπηρων ατόμων, γι’ αυτό εισπράττουν τη θετική τους ανταπόκριση. Το θέμα της «ευαισθητοποίησης» χρειάζεται περισσότερες διευκρινίσεις και συζήτηση. Τι εννοούμε ευαισθητοποιημένο άτομο; Επειδή είναι ένας όρος που συχνά τον χρησιμοποιούν κάποιοι για να προβάλλουν μια «επιθυμητή εικόνα» προς τους άλλους, θα ήθελα να την αποφύγω. Τι εννοούμε με τον όρο «ευαισθησία» προς τα άτομα με αναπηρία; Εμείς δεν επιζητούμε την ευαισθησία που σημαίνει λύπηση, υπερπροστασία, ελεημοσύνη. Θέλουμε την κατανόηση, την ισότιμη αντιμετώπιση, τον σεβασμό και την αξιοπρέπεια. Αυτά θα προκύψουν αν υπάρξει σωστή, συστηματική και τακτική ενημέρωση. Θέλω να τονίσω ότι η ενημέρωση περιλαμβάνει ενέργειες απόλυτα μετρήσιμες και αξιολογήσιμες κάτι που δεν ισχύει για την ευαισθητοποίηση.


Ποια τα κυριότερα προβλήματα που αντιμετωπίζετε στις προσπάθειές σας;

Απ: Η έλλειψη της κρατικής υποστήριξης, όπως αναφέραμε ξανά, η κούραση των γονιών που έπεται της έντονης προσπάθειας που κάνουν για να πετύχουν αυτό που θα έπρεπε να τους παρέχεται, η έλλειψη εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού.


Προγραμματίζετε μια σειρά από εκδηλώσεις αυτό τον καιρό με στόχο την ευρύτερη γνωστοποίηση του Συλλόγου στο κοινό…

Απ: Από την Πέμπτη 16 μέχρι την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου προγραμματίσαμε ένα 4ήμερο φεστιβάλ με παιδικές δραστηριότητες και ποικίλη μουσική για να προσκαλέσουμε τον κόσμο να γιορτάσει μαζί μας την ανέγερση του Κέντρου Εκπαίδευσης για τυφλά πολυανάπηρα παιδιά.


Η ελληνική κοινωνία – αν και καθυστερημένα – κάνει βήματα προώθησης αλλά και εμπέδωσης στο ευρύ κοινό για την ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ και ΕΝΤΑΞΗ των ατόμων με ειδικές ανάγκες... Θεωρείτε πως μια διαμόρφωση ενός κοινού πλαισίου δράσης – κράτους και ΜΚΟ – θα αποτελέσει μια κάποια λύση ή φοβάστε την κηδεμονία του κράτους;

Απ: Βεβαίως και επιθυμούμε την αγαστή μας συνεργασία με τις Κρατικές Υπηρεσίες. Οι καιροί επιτάσσουν εγρήγορση και οι ανάγκες μας δεν περιμένουν πια… Αυτό που θέλω να ευχηθώ για το μέλλον είναι να λειτουργήσει πια το Κράτος Πρόνοιας κι όσον αφορά τον σύλλογο «Αμυμώνη» Θεσσαλονίκης εύχομαι τα παιδιά της να βρουν επιτέλους το «σπίτι τους»



Σας ευχαριστώ πολύ, κύριε Καζαντζίδη και , καλή δύναμη για τη συνέχεια!

Κι εμείς ευχαριστούμε.





Σεμινάριο γραφής στον Βόλο


΄Ολοι μας κρύβουμε μέσα μας έναν εν δυνάμει συγγραφέα, ακόμα κι όσοι συχνά δυσκολεύονται να το παραδεχτούν. Η συγγραφή είναι τέχνη που προϋποθέτει φυσικά ταλέντο και έφεση προς τη γραφή, αλλά υπάρχουν κανόνες και «μυστικά» που μπορούν να μεταλαμπαδευτούν προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για το καλύτερο αποτελέσμα. Από τη Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 5.30-6.30μμ  στον Πολυχώρο Τέχνης του Ωδείου Φουντούλη(Αντωνοπούλου 17 στον Βόλο) θα πραγματοποιούνται συναντήσεις ανθρώπων που αγαπούν το λόγο μέσα σε ένα κλίμα πνευματικής συντροφικότητας προκειμένου να μυηθούμε στα μυστικά του λόγου. Πώς στήνεται στο μυαλό ενός συγγραφέα ο λογοτεχνικός ήρωας; Πως αυτός ο ήρωας πλαισιώνεται από ένα ανθρώπινο περιβάλλον; Πως δομούνται τα κεφάλαια σε ένα βιβλίο; Πως ψυχογραφείται ένας ήρωας; Πώς συντίθεται μια ιστορία, τα επεισόδια, τα γεγονότα, πώς στήνονται επιτυχημένες περιγραφές; Ποια η διαφορά μυθιστορήματος, νουβέλας και διηγήματος; Πώς μπορεί να εκφραστεί κανείς σε πεζό ή ποιητικό λόγο; Απαντήσεις σ’ αυτά κι άλλα πολλά ερωτήματα επιχειρούμε να δώσουμε σε όσους πραγματικά αγαπούν  τη γραφή και τη θεωρούν ανάγκη έκφρασης κάποιας εσώτερης ανάγκης τους
Εμψυχωτής του σεμιναρίου που θα ολοκληρωθεί σε  δέκα συναντήσεις, ο φιλόλογος Διονύσης Λεϊμονής
Πληροφορίες: Πολυχώρος Τέχνης: 24210-24816
Ωδείο Φουντούλη: 24210-39930